Osadnictwo na terenie Nowej Marchii w średniowieczu na podstawie znalezisk archeologicznych

20 kwietnia 2004 r. w siedzibie głównej Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Publicznej w Gorzowie Wlkp. przy ul. Sikorskiego 107 odbyła się jedenasta już sesja naukowa z cyklu “Nowa Marchia – prowincja zapomniana – wspólne korzenie”. Tematem wykładu było “Osadnictwo na terenie Nowej Marchii w średniowieczu na podstawie znalezisk archeologicznych” (obecny obszar części województw zachodniopomorskiego, lubuskiego i wielkopolskiego). Wykład wygłosił Armin Volkmann, niemiecki historyk i archeolog.

Urodził się w 1969 roku w Giessen w Hesji. Studiował etnologię, geografię, botanikę, gleboznawstwo oraz archeologię z elementami prehistorii na takich uczelniach jak: Uniwersytet im. Justusa von Liebig w Giessen, Ege-Universitat w tureckim Izmirze, Wolfgang von Goethe Universitat we Frankfurcie nad Menem oraz Uniwersytet Humboldta w Berlinie. W 1997 roku brał udział w geograficzno – etnoarcheologicznym projekcie Niemieckiego Komitetu Badań Naukowych w Nepalu. W latach 1998-2003 kierował pracami wykopaliskowymi w Berlinie, Hesji, Dolnej Saksonii i Brandenburgii, pracując również jako niezależny archeolog. W roku 2001 był kierownikiem prac wykopaliskowych Niemieckiego Instytutu Archeologii w Akurgan Tepe w Uzbekistanie. Od czerwca 2003 roku kieruje pracami wykopaliskowymi Brandenburskiego Krajowego Urzędu Konserwatorskiego, oddział nadzoru nad pracami górniczymi w Calau.

Wykład wygłoszony w WiMBP oparty został w dużej mierze na pracy magisterskiej obronionej w roku 2003 na katedrze prahistorii (archeologii) Uniwersytetu Humboldta w Berlinie pod opieką profesora Leube i Gringmuth-Dallmer. Armin Volkmann zaprezentował historię badań nad Nową Marchią, przedstawił źródła archeologiczne, nakreślił zagadnienia morfologii i podziału Nowej Marchii, wyjaśnił ważne normatywy systemów datowania (chronologii) dla polskich i niemieckich badań nad osadnictwem w Nowej Marchii, następnie przytoczył przykłady różnorodnych rodzajów znalezisk z osad, grodów, skarbów srebrnych i znalezisk pojedynczych w kolejnych epokach.