HENNIG Erich Albert Wilhelm Johannes

Urodził się 2.11.1875 r. w Landsbergu, zmarł 1946 r. w Berlinie. Pochodził z kupieckiej rodziny, ojciec prowadził przy Bergstrasse 6 (ul. Drzymały) sklep kolonialny, matka Augusta z.d. Adam prowadziła dom, dziadek był malarzem pokojowym. Rodzinaa Hennigów mieszkała przy Neustadt 8 (ul. Dzieci Wrzesińskich). Po pierwszych krokach postawionych w berlińskiej Szkole Sztuki i Rzemiosła Artystycznego w latach 1894-95 podjął studia artystyczne w renomowanej monachijskiej Akademii Sztuki. Zetknął się z pracowniami Hackela, Höckera, Hertricha, wystawiając w monachijskim Glaspalast (1907, 1911-12, 1914). W pierwszym okresie wykonywał głównie portrety (np. pianisty Maxa Beckera), dekoracje wnętrz (np. projekt polichromii dla lokalu Elberfelder Ratskeller) czy martwe natury, jednak w latach 1905-15 odnajdujemy go wśród nazwisk twórców w katalogach Wielkich Berlińskich Wystaw Sztuki.  

Ostatecznie osiadł w stolicy Rzeszy, w dzielnicy Charlottenburg, gdzie pracował jako malarz, grafik i ilustrator. Dla Landsberga stworzył niezachowany do dziś portret profesora i dyrektora gimnazjum dr Reinholda Köpke, znane są także inne prace z motywami z miasta rodzinnego i okolic – widok z Santoka w Muzeum Landsberga w Herford i fragment Starego Miasta z murem miejskim i arsenałem z ok. 1917 r. w kolekcji Roberta Piotrowskiego. Większość takich prac pozostaje obecnie nieznana, świadczą jednak o silnych związkach z Landsbergiem.  
Erich Hennig jest ważnym twórcą, szczególnie, że jako monachijski akademik (w przeciwieństwie do berlińskiego Warthmülera i podobnie do Henselera) portretował strony rodzinne.