STEINBERG Curt Carl Ernst

Urodził się 12.12.1880 r. w Koblencji, zmarł 13.12.1960 r. w Hanowerze. Syn radcy budowlanego Gustava Steinberga, studio­wał architekturę na Politechnice w Berlinie-Charlottenburgu oraz malarstwo w Berlińskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 1907 r. uzyskał tytuł doktora politechniki w Dreźnie. Po zakończeniu nauki pracował u prof. Cäsara jako asystent przy jego katedrze architektury wiejskiej w berlińskiej politechnice, a także jako prywatny architekt, malarz i grafik.  
   
   
Członek Związku Architektów i Inżynierów. Od grudnia 1907 r. do 31 sierpnia 1909 r. pracował w Wyższym Urzędzie Budowlanym Berlina-Schöneberg. W 1915 r. został kierownikiem Kościelnego Urzędu Budowlanego przy Ewangelickim Konsystorzu Berlina-Brandenburgii. Od 1938 r., do przejścia na emeryturę w 1953 r. nosił tytuł Kościelnego Nadradcy Budowlanego.  
W swej twórczości projektowej Steinberg początkowo zwrócił się ku historyzmowi, projektując kościoły o formach neobarokowych, mocno osadzone w tradycji protestanckiego budownictwa, jak i związanych z ówczesnym ruchem „Heimatschutz”, (m.in. kościoły w Halbe (1913-14), Altdöbern (1918-21). Kolejne realizacje Steinberga z lat dwudziestych były wyrazem wpływu i podchwycenia przez architekta tendencji modernistycznych, jak również silnego osadzenia jego twórczości w tradycji, poprzez odwoływanie się głównie do form baroku (niezachowana kaplica cmentarna na Ewangelickim Cmentarzu Mariackim w Landsbergu, 1926 i kościół św. Jerzego we Frankfurcie n. O., 1928) oraz Kościół Lutra (obecnie Chrystusa Króla) w Landsbergu (poświęcony 16.12.1930 r). Późniejsze kościoły o formach czysto modernistycznych, głównie ekspresjonistycznych (Bekenntniskirche w Berli­nie, 1930/31 r.), zawierających też elementy charakterystyczne dla propagandowej „architektury III Rzeszy” (Martin-Luther-Gedächtnis-Kirche w Berlinie, 1935 r.). Jego syn, Matthias Steinberg, także uzyskał tytuł Nadradcy Budowlanego.  
Gorzów zawdzięcza dr inż. Steinbergowi jeden z niewielu ambitnych, autorskich projektów architektonicznych, co warte podkreślenia sakralny i w pomijanej zawarciańskiej części miasta. Rotundowy kościół Chrystusa Króla należy do najciekawszych obiektów architektury I połowy XX w. w regionie Nadodrza.