Walkiewicz Anna: Rybokarty = Ribbekardt

Walkiewicz Anna: Rybokarty = Ribbekardt / [Anna Walkiewicz ; tł. Agnieszka Lindenhayn-Fiedorowicz]. – Kulice [etc.] : Fundacja Akademia Europejska Kulice – Külz, cop. 2013. – 28, XII s. : il. ; 22×25 cm.

Fragment publikacji:

PAŁAC
Pałac w Rybokartach jest przykładem budowli złożonej, przekształcanej w kolejnych fazach budowlanych w okresie od 1620 roku do wybuchu l wojny światowej w 1914. Znaczącą rolę w budowie i przemianach architektury pałacu odegrały rodziny: von Mildenitz, von Edling oraz Ferdynand von Lettow i Fritz Röchling z małżonką.
Po pierwszej siedzibie szlacheckiej wzniesionej na zlecenie kanonika kapituły katedry kamieńskiej Christopha von Mildenitz w 1620 roku pozostały jedynie fragmenty kamienno-ceglanych murów w piwnicach obecnego pałacu. Można przyjąć, że była to budowla formą architektoniczną podobna do późnorenesansowych dworów w Niedyszu (Neides) i Buku (Böck)," a więc jednoskrzydłowa, zbudowana na rzucie prostokąta, siedmioosiowa, dwukondygnacyjna, z piwnicami, przykryta wysokim dachem dwu- lub czterospadowym. Elewacje dworów w tym czasie najczęściej były pokryte białymi wapiennymi tynkami, o prostej artykulacji pasami gzymsów i obramień okien, naroża podkreślano boniowaniem. Główną ozdobę fasad stanowiły portale o wykroju koszowym lub półkolistym.
W posiadaniu rodziny von Edling pałac pozostawał przeszło 90 lat. W tym czasie skromna siedziba została przekształcona w okazałą barokową rezydencję. Niestety nie są znane źródła archiwalne podające dokładnie czas przebudowy dworu. Wydaje się, że nowy właściciel, Georg Friedrich von Edling, w początkowym okresie skupił się na fundacjach związanych z miejscowym kościołem. Natomiast inicjatywa przebudowy starej siedziby prawdopodobnie należała do Bogislava Wilhelma von Edling, starosty gryfickiego, który odziedziczył Rybokarty przed 1717 rokiem. W wyniku gruntownej przebudowy powstał barokowy pałac: dwukondygnacyjny, dziewięcioosiowy, z wysokim dachem mansardowym krytym dachówką, fasadą skierowany na wschód. Architektura pałacu i jego otoczenie ukształtowano pod wpływem wzorów francuskich upowszechnionych na terenie Pomorza Zachodniego w 1 ćwierci XVIII wieku. Na podstawie badań murów piwnic wiadomo, że barokowy pałac został zbudowany na rzucie prostokąta o wymiarach 28 x 14 m, z dwutraktowym układem wnętrz.
Pałac był częściowo podpiwniczony, zachowane kamienno-ceglane mury piwnic w trakcie frontowym są przesklepione szerokimi kolebami o przekroju zbliżonym do półkola, typowymi w epoce baroku. Przed fasadą pałacu zaaranżowano reprezentacyjny dziedziniec na wzór rezydencji typu "entre court et jardin", a za pałacem założono ozdobny ogród. W tej konwencji ukształtowano w latach 20. XVIII wieku m.in. rezydencje w Siemczynie (Heinrichsdorf) i Stolcu (Stolzenburg).