Górniak Marek Robert: Kościół pw. Bożego Ciała

Górniak Marek Robert: Kościół pw. Bożego Ciała = Fronleichnamskirche = Corporis Christi Church / Marek Robert Górniak. – Głogów : Towarzystwo Ziemi Głogowskiej, [2012]. – 19 s. : il. (w tym kolor.) ; 17 cm.

Fragment publikacji:

Rys historyczny
Najstarsze wzmianki o pierwotnym kościele pw. Bożego Ciała w Głogowie pochodzą z 1403 r. Obiekt ten zostat ufundowany przez książąt i mieszczan głogowskich w sąsiedztwie późniejszego kompleksu jezuickiego. Byta to budowla skromna, pozbawiona sufitu, który zastąpiono naciągniętym płótnem z namalowanymi scenami biblijnymi. Po przebudowie i rozbudowie w 1420 r. pełniła ona prawdopodobnie funkcję kaplicy zamkowej. Została jednak spalona podczas oblężenia miasta przez wojska króla Węgier Macieja Korwina w 1488 r. Leżący w gruzach kościół cesarz Ferdynand l Habsburg przekazał w 1542 r. miastu na zbrojownię. Równocześnie mieszczanie głogowscy wybudowali na Przedmieściu Brzostowskim drugą świątynię pod tym samym wezwaniem. Jednakże została ona zlikwidowana wraz z przedmieściem podczas wojny trzydziestoletniej.
Po wojnie jezuici wykupili w 1653 r. plac pod budowę kościoła i kolegium. Wzniesiona przez nich tymczasowa świątynia miała około 23 m długości. W jej wnętrzu znajdowały się 3 ołtarze.

W 1696 r. przystąpiono do budowy nowej, w stylu barokowym. Zaprojektował ją szwajcarski architekt Giulio Simonetti (1659-1729) działający w Bolesławcu. 22 marca 1702 r. kościół poświęcił archidiakon głogowski Wilhelm von Pallandt. Niestety, w sierpniu 1711 r. w wyniku uderzenia pioruna spalił się dach oraz drewniane sklepienie. Ocalały jedynie 2 kaplice.
Odbudowę świątyni w obecnym kształcie przeprowadzono w latach 1713-15 pod kierunkiem wrocławskiego budowniczego Johanna Blasiusa Peintnera (1673-1732). Prace wykończeniowe trwały aż do 1724 r. 5 lipca tegoż roku konsekrował ją biskup pomocniczy wrocławski Elias David von Sommerfeld, a w 1726 r. zawieszono dzwony. Podczas wojny siedmioletniej, 13 maja 1758 r., spalił się kościół i kolegium. Zniszczenia były na tyle dotkliwe, iż odbudowę zakończono dopiero w 1795 r.
Świątynia ponownie doznała dużych szkód w czasie wojen napoleońskich. W 1808 r. budynki, przejęte przez załogę francuską, zamieniono na magazyn i stajnie. W kwietniu 1809 r. zapalił się przechowywany w kościele skład siana.