Wnuk Ewa: Śladami mieszkańców Puszczy Drawskiej

Wnuk Ewa: Śladami mieszkańców Puszczy Drawskiej / [aut. tekstu Ewa Wnuk Gławdel ; rys. Bartłomiej Baranowski ; fot. Ewa Wnuk Gławdel]. – Drawno : Drawieński Park Narodowy, 2011. – 79 s. : il. kolor. ; 21 cm.

Publikacja dostępna także w językach angielskim i niemieckim.

Fragment publikacji:

Rzeka Drawa
Drawa jest prawobrzeżnym dopływem Noteci, mającym około 200 km długości, 3300 km kw. powierzchni dorzecza. Początek bierze k. Połczyna Zdroju, uchodzi do Noteci poniżej Krzyża. Nazwa rzeki jest stara i zagadkowa, według językoznawców wywodzi się jeszcze z czasów indo europejskiej wspólnoty językowej (od rdzenia dreu – "spieszyć się, biec"): identyczną nazwę nosi jeden z większych dopływów Dunaju.
Drawą na wysokości Drawna przepływa w ciągu sekundy średnio 10 m sześciennych wody, na wysokości Kamiennej – już 15 m sześciennych, a u ujścia do Noteci, w Drawinach – ponad 20 m sześciennych. Przeciętna amplituda stanów wody w ciągu roku wynosi około 40-50 cm. Charakter rzeki
jest bardzo zróżnicowany: od leniwych odcinków w szerokiej dolinie (np. Prostynia-Rościn), po fragmenty o dużym spadku, bystrym prądzie i kamienistym dnie – przypominające rzeki podgórskie.
Zróżnicowanie charakteru rzeki odzwierciedla się w zróżnicowaniu roślinności wodnej i fauny ryb, których w Drawie żyje około 30 gatunków. Poszczególne odcinki reprezentują krainy pstrąga, lipienia, brzany i leszcza. Najpospolitsze są jednak na wszystkich odcinkach rzeki: płoć, okoń, kiełb, krąp, kleń, piekielnica i miętus.