Borcke, Wulf-Dietrich von: Starogard = Stargordt

Borcke, Wulf-Dietrich von: Starogard = Stargordt / [Wulf-Dietrich von Borcke ; tł. Agnieszka Lindenhayn-Fiedorowicz]. – Kulice [etc.] : Fundacja Akademia Europejska Kulice – Külz, cop. 2013. – 28, XII s. : il. ; 22×25 cm.

Fragmenty publikacji:

PAŁAC
Osiągnąwszy w roku 1717 stopień generalski (Generalleutnant) w brandenbursko-pruskim wojsku i ciesząc się dużym poważaniem Adrian Bernhard hrabia von Borcke uznał, że nadszedł czas, aby wznieść pałac dla własnej reprezentacji oraz "ku czci rodu". Na miejsce budowy rezydencji obrał wieś Starogard Łobeski, korzystnie zlokalizowaną pośrodku jego posiadłości ziemskich na złączu dróg prowadzących z Łobza i Świdwina do Reska. Niedaleko skrzyżowania, we wschodniej części wsi kazał w latach 1717-1721 wznieść pałac, należący do najwspanialszych przykładów architektury rezydencjonalnej tego czasu. Król Fryderyk Wilhelm l wspierał budowę pałacu przesyłając drewno dębowe na wykonanie klatki schodowej oraz więźby dachowej. Poza tym podarował feldmarszałkowi najróżniejsze elementy wystroju do dekoracji wnętrza.
Nie wiadomo, kto zaprojektował pałac. Sposób jego ukształtowania pozwala jednak przypuszczać, że nie był on dziełem wywodzącego się z murarstwa, prowincjonalnego budowniczego, lecz jednego z zatrudnionych na dworze pruskim architektów.