BORNITZ (August) Leopold

Urodził się 20.08.1806 r. we Wriezen (Märkisch Oderland). Zmarł 23.05.1853 r. w Landsbergu. gdzie początkowo uczęszczał do szkoły. Jako uczeń dostał się do berlińskiego Gimnazjum Joachimstalskiego. Studiował między marcem 1827 a majem 1828 medycynę na Uniwersytecie Berlińskim, następnie przeniósł się do Wrocławia, gdzie przyłączył się do kręgu liberalnych pisarzy i dziennikarzy, skupionych wokół Heinricha Laube. W lutym 1834 r. ponownie imatrykulował się w Berlinie i uzyskał tytuł doktora medycyny. Jako lekarz praktykował w Berlinie i Paryżu, osiadł następnie w Landsbergu, gdzie działał głównie jako literat i dziennikarz. Na podkreślenie zasługują jego liczne artykuły, które od 1847 r. pisał dla landsberskiego „Neumärksches Wochenblatt”.  

Sporządzał krytyki teatralne i muzyczne, recenzje, wiersze, układał zagadki, a także udzielał porad medycznych. Później, pod pseudonimem „Beobachter an der Warthe” (Nadwarciański Obserwator), rozprawiał się rymowaną satyrą z lokalnymi zagadnieniami.  
Mimo poetyckiej ironii, pozostał nieprzerwanie zapalonym miłośnikiem Landsberga, korzystając z każdej okazji do podkreślenia gospodarczego znaczenia miasta. Bornitz określał Landsberg jako naturalną i nowoczesną stolicę Nowej Marchii. W 1849 r. te lubiane, ale także wywołujące sporo kontrowersji wiersze, ukazały się w formie książkowej. Jest to pozycja nie do odnalezienia w katalogach współczesnych bibliotek. W Landsbergu przyjaźnił się z pisarzem Woldemarem Woldenbergerem [M. Solitaire].  
Wydał:  
„Klänge der Erinnerung”, (wiersze) 1829;  
„Notio naturae, secundum principia Hegeliana”, (dysertacja medyczna) 1834;  
„Briefe eines Liebenden. Eingeleitet von Friedrich Schleiermacher”, 1836;  
„Europa”, (wiersze) 1849;  
„Beobachter an der Warthe”, 1849.