BUKARTYK Piotr

Urodził się 17.05.1964 r. w Zielonej Górze. Od drugiego roku życia mieszkał w Gorzowie Wlkp. Absolwent II LO w Gorzowie Wlkp. i – jak sam o sobie mówi – wielokrotny student pierwszego roku przeróżnych kierunków (między innymi kulturoznawstwa w Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu), traktujący studia wyłącznie jako sposób na uniknięcie służby wojskowej. Od dwudziestu lat zawodowo i prywatnie związany z Warszawą.  
Jako licealista zadebiutował tomem poezji pt. „Gwoździe” (Gorzów 1985). Ironia Piotra Bukartyka jest pisana cienką kreska. Złośliwość ataku jest stonowana, wyciszona, wygaszona niemal zupełnie. Niemniej jednak jest to ironia ewidentna. Muszę przyznać, że Piotr Bukartyk, mimo młodego wieku i krótkim w związku z tym terminowaniem w rzemiośle poetyckim, dobrze opanował to rzemiosło. Jego słowa są nośne, jego metaforyka trafna i sugestywna. (…) Młody gniewny próbuje w ten sposób protestować przeciw wszystkim próbom zniewolenia człowieka – pisał Tadeusz Czerwid Grabowski, w recenzji tygodnika („Cienka kreska ironii”, „Ziemi Gorzowskiej” nr 21/1987).  
W następnych latach Piotr Bukartyk wyspecjalizował się w pisaniu tekstów do piosenek, które najchętniej sam wykonuje.  
Wydał płyty:  
– „Szampańskie wersety”, 1997, płyta była nominowana do nagrody Fryderyka w kategorii dance i techno,  
– „Z głowy”, 1999, z zespołem „Sekcja”  
– „Ideały”, 2004, także z zespołem „Sekcja”; piosenka „Małgocha” z tego krążka kilka tygodni znajdowała się na liście przebojów radiowej „Trójki”.  
W latach 1991-97 – współtworzył kabaret „Pod Egidą”. Zainicjował i w latach 1993-95 prowadził telewizyjny cykl „Powrót bardów”, na który złożyły się 33 programy emitowane w Programie 1 TVP. Od 25 lat występuje z recitalami autorskimi, najpierw solo, akompaniując sobie na gitarze, a od 1999 r. z zespołem „Sekcja”. Występuje także w teatrze, m. in. jako Van Morrison w „Jeźdźcu burzy” (Teatr RAMPA, reż. Arkadiusz Jakubik).  
Jego piosenki śpiewają m. in. Grażyna Łobaszewska, Krystyna Sienkiewicz, Cezary Pazura, Krzysztof Kiljański, Michał Milowicz. Bukartyk pisze także małe formy kabaretowe dla radia i telewizji.  
Za napisane i wykonywane piosenki zdobył następujące nagrody:  
– II nagroda – Ogólnopolski Konkurs Recytatorski w kat. poezji śpiewanej, Olsztyńskie Spotkania Zamkowe „Śpiewajmy poezję” (1982);  
– II nagroda – „Spotkania Zamkowe” Olsztyn (1983);  
– I nagroda „Hebanowy Szczebel do Kariery” na Ogólnopolskich Spotkaniach Młodych Autorów i Kompozytorów w Myśliborzu (1983);  
– I nagroda i nagroda za najlepszy tekst – Ogólnopolski Przegląd Piosenki Autorskiej w Warszawie (1983);  
– „Złota Dziesiątka” i nagroda za najlepszy tekst na Ogólnopolskim Młodzieżowym Przeglądzie Piosenki we Wrocławiu (1984);  
– II nagroda – Studencki Festiwal Piosenki w Krakowie (1984);  
– II nagroda – SFP Kraków (1985);  
– Nagroda Główna za piosenkę „Pingwiny” i wyróżnienie za „Piosenkę spokojnej starości” (słowa, muzyka, wykonanie) – Kabare­ton, Festiwal Polskiej Piosenki w Opolu (1991);  
– Zwycięstwo w otwartym ogólnopolskim konkursie na piosenkę premierową (muzyka i tekst) – FPP Opole (1994);  
– Wyróżnienie – koncert Premiery, FPP Opole (1994).