Bukowski Krzysztof: Tragedia Romów w Niemieckich Nazistowskich Obozach w Treblince

Bukowski Krzysztof: Tragedia Romów w Niemieckich Nazistowskich Obozach w Treblince (w dokumentach Oddziałowej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w Szczecinie) / Krzysztof Bukowski. – Szczecinek : Związek Romów Polskich : Instytut Pamięci i Dziedzictwa Romów oraz Ofiar Holokaustu, 2014. – 33 s. : il. ; 21 cm.

Fragment publikacji:

„W drugiej połowie 1942 roku uruchomiony został ośrodek zagłady w Treblince. Jego utworzenie w odległości około 100 km od Warszawy nie było przypadkowe. W Warszawie i na terenie województwa warszawskiego były duże skupiska żydowskie, które zaczęto po ustaniu działań wojennych zamykać w gettach. Władze III Rzeszy przeznaczyły tę grupę na całkowitą zagładę w ramach akcji „ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej". Ośrodek zagłady w Treblince był zlokalizowany na odludziu na piaszczystych i zalesionych terenach. W bezpośrednim pobliżu ośrodka, wzdłuż jego południowo – zachodniej granicy, przebiegała bocznica kolejowa z odległej o 4 km Treblinki do kopalni żwiru, przy której w połowie 1941 roku zorganizowany został karny obóz pracy, zwany "Treblinka I", w odróżnieniu od ośrodka zagłady zwanego "Treblinka II". Budowę ośrodka rozpoczęto wczesną wiosną 1942 roku. Teren otoczono podwójnym ogrodzeniem z drutu kolczastego, przetykanym gęsto od strony zewnętrznej, zwłaszcza od strony torów kolejowych gałęziami sosnowymi. Za tym ogrodzeniem, w odległości około 40 – 50 metrów, ustawiono wokół ośrodka rząd kozłów przeciwpancernych połączonych kolczastymi zasiekami. Nad całością dominowały wieże wartownicze. (…).
Pierwsze transporty kolejowe więźniów przybyły do Treblinki dnia 23 lipca 1942 roku. (…). W zeznaniach świadków przewijają się nadto skąpe informacje o tym, że w ośrodku tracono również mniejsze lub większe grupy a nawet pojedyncze transporty Cyganów. Niestety i w tym przypadku świadkowie nie podają bliższych danych o składzie ilościowym tych grup i transportów".