GENSICHEN Otto Franz

Pseudonim Otto Franz  
   
Urodził się 4.02.1847 r. w Drezdenku (Driesen/Neumark) jako syn luterańskiego proboszcza, zmarł 24.08.1933 r. w Berlinie. Należał do sławnej marchijskiej rodziny pastorskiej, prapradziadek Laurentius Gensichen był nadproboszczem landsberskiego kościoła Mariackiego (dziś katedra) i inspektorem okręgu ko­ścielnego (superintendentem) Landsberga i Strzelec (portret epitafijny z kościoła znajduje się obecnie zbiorach gorzowskiego muzeum). Brat Rudolf jako duchowny kontynuował tradycje ro­dzinne początkowo jako diakon w Drezdenku, następnie proboszcz w Deszcznie. Otto Franz był uczniem Gimnazjum Królewskiego w Landsbergu w jednej klasie z Maxem Bahrem. Przodkowie Gensichenowie utrzymywali kontakty z Johannem Fichte, Immanuellem Kantem, on sam był przyjacielem Teodora Fontane. Liryk i prozaista, okazyjnie również dramaturg, m.in. z wielkim sukcesem napisanej w 1860 r. „Märchentante”. Opiewał swoje strony rodzinne, np. w „Pfarhaussegen” (początkowo powieść w odcinkach w „Die Post” od 1893 r., następnie publikacja książkowa, I wyd. 1895), „Zu den Sternen”, noweli „Laurentiusnacht”. Krótkie, ale ciepłe wspomnienia o Gorzowie opublikował w tomie II wydawnictwa jubileuszowego tutejszego gimnazjum (1909). Aż do swej śmierci był członkiem towarzystwa byłych uczniów landsberskiego gimnazjum. W landsberskim Muzeum Miejskim przechowywano manuskrypt jego „Sulamith” i popiersie O.F. Gensichena autorstwa Karla Schülera.  
Wybór: sztuki  
„Gajus Gracchus”, 1869;  
„Der Messias”,1869;  
„Danton”, 1870;  
„York”, 1871;  
„Minnewerben” 1871;  
„Blitzableiter ”, 1872;  
„Ajas ” 1873;  
„Robespierre”, 1873;  
„Euphrosyne”, 1878;  
„Der Leuchter”;  
„Wiedergewonnen” 1879;  
„Berliner Hofschauspieler. Silhouetten” (das. 1872);  
„Aus sonnigen Fluren”, Märchenstrauß (das. 1874);  
„Studienblätter”, kultur- und litterarhistorische Skizzen (das. 1881);  
„Felicia, ein Minnegesang” (das. 1882) und „Frauenlob” (das. 1885).  
Wybór: pisma  
„Gedichte”, 1869;  
„Vom deutschen Kaiser”, 1870;  
„Sechs Kriegslieder”, 1870;  
„Berliner Hofschauspieler. Silhouetten”, 1872;  
„Aus son­nigen Fluren”, 1874;  
„Spielmannswesen”, 1876;  
„Der Leuchter”, 1879;  
„Studienblätter”, 1881;  
„Blutschuld”, 1887;  
„Immortellen”, 1887;  
„Bismarck”, 1905;  
„Frauenlob”;  
trylogia „Jesus Christus-Judas Ischarioth-Die Zerstörung Jerusalems”.