Gościkowo-Paradyż : pocysterski zespół klasztorny

Gościkowo-Paradyż : pocysterski zespół klasztorny / [oprac. Ryszard Tomczak, Dariusz Śmierzchalski-Wachocz ; zdj. Bożena i Leszek Okońscy, Tomasz Szarski]. – Wrocław : Wydawnictwo ZET, 2002. – 63 s. : il. kolor. ; 20 cm.

Fragment publikacji:

E. Biblioteka oraz archiwum.

Spośród 22 zachowanych rękopisów paradyskich 20 znajduje się w bibliotece Seminarium Duchownego w Poznaniu. Pochodzą one z XIII-XIV wieku. Pięć kodeksów pochodzi z XIII w. i noszą one daty 1275-1297. Niektóre obok roku zawierają także informacje, że zostały wykonane w Paradyżu. Najstarszy z zachowanych rękopisów sporządzonych w Paradyżu nosi datę 1275, co świadczy, że już w II połowie XIII w. istniało w Paradyżu zorganizowane skryptorium.
Dzisiejszy zatem zbiór starodruków Biblioteki Seminaryjnej w Paradyżu nie jest bezpośrednio kontynuacją tradycji cysterskiej. Starodruki Biblioteki pochodzą głównie ze zbiorów instytucji kościelnych, zarówno katolickich jak i protestanckich, mających swoje siedziby w okolicznych miastach. Ilościowo najszerzej reprezentowane są parafialne biblioteki ze Świebodzina, Sulechowa, Zielonej Góry oraz Otynia. Istotną częścią księgozbioru paradyskiego są druki po ks. Franciszku von Tessen-Węsierskim – profesorze przedwojennego Wydziału Teologicznego Uniwersytetu  Wrocławskiego. Z oczywistych względów szczególne miejsce w zbiorach zajmują starodruki cysterskie. Dotyczy to ksiąg pochodzących z samego Paradyża jak i z pobliskiego Bledzewa. Wśród nich dominują: mszały, brewiarze, ceremoniały, antyfonarze itd. oraz pisma teologiczne. W sumie archiwum oraz biblioteka posiadają obecnie blisko 100 tys. woluminów.