Grochowo i Trzemeszno naszą wspólną małą Ojczyzną

Grochowo i Trzemeszno naszą wspólną małą Ojczyzną = Grochow und Schermeisel – unsere gemeinsame Heimat / [fot. Bartłomiej Skrzypczak et al. ; tł. na jęz. niem. Grzegorz Załoga]. – Sulęcin : Urząd Miejski w Sulęcinie, 2010. – 29, [2] s.,  il. kolor., 17×24 cm. 

Fragment książki:

Pierwsza historyczna wzmianka o Grochowie pochodzi z 1413 roku. W okresie wojen napoleońskich wieś pozostawała poza Księstwem Warszawskim. Jeszcze przed II rozbiorem Polski Grochowo zostało zagarnięte przez Prusaków.*'W 1816 roku wieś została włączona do Powiatu Torzymskiego. W wieku XIX właścicielami działów majątkowych w Grochowie były rodziny: Bukowieckich, von Winningów, Karrstedtów i von Luhe. Na przestrzeni wieków w Grochowie były co najmniej trzy kościoły.
W 1888 roku zbudowano obecnie istniejącą świątynię. W czasie II wojny światowej kościół uległ poważnym uszkodzeniom zawaleniu uległa min. część wieży. W 1981 roku kościół został odbudowany i poświęcony.
Kościół p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego w Grochowie wchodzi obecnie w skład parafii rzymsko – katolickiej p.w. Matki Boskiej Królowej Polski w Trzemesznie.
Według spisu mieszkańców, otrzymanego od byłych mieszkańców Grochowa, miejscowość tę pod koniec II wojny światowej zamieszkiwało 58 rodzin.

Do lat trzydziestych XX wieku Grochowo zamieszkiwała też grupa mieszkańców żydowskich, którzy należeli do Gminy Żydowskiej w pobliskim Trzemesznie. Po zakończeniu działań wojennych do Grochowa przesiedlono osoby pochodzące z terenu obecnej Ukrainy, – głównie z byłego województwa tarnopolskiego oraz stanisławowskiego. Obecnie miejscowość tę zamieszkują 393 osoby (stan na 30.06.2010 r.).