Jarosław Suchorski (1901-1977)

Jarosław Suchorski (1901-1977) / [oprac. zespół w składzie: Zygmunt Kadłubiski, Walenty Kulik, Tomasz Wijata]. – Skwierzyna : Klub Garnizonowy, 2010. – [21] s., il. (w tym kolor), 21 cm.

Ze wstępu:

(…) Jarosław Suchorski to postać znana wszystkim miłośnikom jazdy konnej. Po wojnie napisał wspomnienia ułańskie ze swojej barwnej przeszłości, na kilka lat przed śmiercią popularny podręcznik jazdy konnej, „Jeździectwo". Niestety nie doczekał się wydania tej książki. Śmierć wyrwała Go z grona zapalonych zwolenników koni.
Jego związki ze Skwierzyną rozpoczęły się z chwilą zamieszkania w pobliskim Dłusku. Jak sam podkreśla od tego czasu czuł się skwierzynianinem. Miał tu swoich przyjaciół, spotykał się z żołnierzami jednostek wojskowych, młodzieżą w miejscowych szkołach. Podczas tych spotkań niemal bez przerwy mógł opowiadać o koniach, przytaczał nazwiska kolegów i sytuacje z minionych lat, a wszystko okraszał dowcipnymi anegdotami. Podjął także starania, aby zamieszkać w Skwierzynie.
Kochał mundur. W nim został pochowany, a towarzyszyła Mu symboliczna szabla, którą otrzymał od Szefa Uzbrojenia WP wraz z awansem na majora rezerwy w 1973 roku.
Pamięć o skwierzyńskim kawalerzyście, wielkim człowieku, a jednocześnie niezwykle skromnym, zasługuje na przypomnienie. Sylwetkę niezwykłego człowieka przedstawiamy także tym, którzy do tej pory nie znali tej barwnej postaci.
Zygmunt Kadłubiski
Klub Garnizonowy w Skwierzynie