„Kobieta o tajemniczym spojrzeniu” na spotkaniu DKK w Filii nr 1

16 maja 2016 r. czytelniczki dyskutowały o biograficznej powieści „Frida” Barbary Mujci. Frida Kahlo to kobieta niepokorna i egocentryczna a jednocześnie krucha i wrażliwa. Towarzyszką jej życia była rozpacz, z której uczyniła główny temat swojej twórczości. „Chcę, by ludzie patrzący na moje obrazy mogli poczuć ból, którego doświadczam”, mówiła Frida Kahlo, jedna z najsłynniejszych meksykańskich malarek. Pozostawiła ponad 200 prac , z których większość z nich stanowią autoportrety. Uwieczniła na nich siebie: zakrwawioną, z  bliznami i charakterystyczną trupią czaszką na czole. W dzieciństwie Frida zachorowała na  polio. Kilka lat później przeżyła wypadek. Autobus, którym podróżowała  zderzył się z  tramwajem. Frida znalazła się w grupie najbardziej poszkodowanych pasażerów. Miała złamany kręgosłup, obojczyk i przebitą macicę. Mimo, że odzyskała sprawność w nogach, utykała i borykała się z powracającymi bólami kręgosłupa. Przeszła ponad 30 operacji. Powtarzała, że ma jeden cel — „Chcę być Wielką Fridą Kahlo”. I to marzenie udało jej się zrealizować. Już za życia stała się legendą. Pod koniec stan jej zdrowia znacznie się pogorszył. Powracające bóle nogi doprowadziły do amputacji. „Cóż, od dziecka byłam znana jako Frida drewniana noga, to teraz naprawdę mam drewnianą nogę", żartowała. Ten optymizm był tylko pozorny. W pamiętnikach z tego okresu znaleziono rysunek przedstawiający protezę, na którą założony jest piękny, czerwony but, a pod tym podpis: „Nigdy w życiu nie cierpiałam tak bardzo”. Wulgarne, biseksualne i wymykające się tradycyjnym normom zachowanie Fridy, jej siostry – która w powieści jest narratorką, męża Fridy- wielkiego artysty Diego Rivery licznych znajomych wzbudziło w czytelniczkach skrajne emocje. Omawiana książka stała się również kanwą scenariusza oscarowego filmu „Frida”, w którym główna role zagrała Salma Hayek.

J.Karaśkiewicz