LIPNICKI Ludwik Ireneusz

Urodził się 25. 08.1947 r. w Łubiance k. Gorzowa. Stopień doktora i doktora habilitowanego nauk biologicznych uzyskał na Wydziale Biologii UMK w Toruniu. Profesor, nauczyciel akademicki w Zamiejscowym Instytucie Wychowania Fizycznego  
w Gorzowie Wlkp.  
W 1986 r. debiutował wierszem w piśmie „Przyroda Polska”. Od 1998 r. członek ZLP. Dwukrotny (w 2003 i 2006 r.) laureat II nagrody w kategorii prozy w Ogólnopolskim Konkursie Literackim im. Zdzisława Morawskiego. Mieszka w Drezdenku.  
   
Wydał książki literackie:  
– „O tym ci powiem” – wiersze, Tuchola 1991,  
– „Zapięła się jesień” – wiersze, Kraków 1994,  
– „Na niebie, na ziemi” – proza, Gorzów 2002,  
– „Pan Iko” – powieść, Gorzów 2007.  
Jego wiersze zostały także zamieszczone w antologiach:  
– „Kulturotwórcza rola lasu”, Poznań 1996;  
– „Wyglądając poza zieleń” – Suwałki 1998;  
Wiersze i opowiadania publikowane są w czasopismach.  
Jest autorem czterech edycji Radiowej Książki Poetyckiej Radia Zachód.  
Opublikował ponad 100 artykułów i prac naukowych oraz kilka książek.  
Najważniejsze książki naukowe:  
– „Porosty. Klucz – atlas do oznaczania najpospolitszych gatunków”, wspólnie z Hanną Wójciak, Warszawa 1995;  
– „Kształtowanie się flor porostów na podłożach o cechach pionierskich”, Łódź 1998;  
– „Porosty Borów Tucholskich”, Charzykowy 2003;  
Był redaktorem naukowym i współautorem książek związanych z przyrodą regionu, m.in:  
– „Porosty (Lichenes) Pszczewskiego Parku Krajobrazowego”, Gorzów 1991;  
– „Gospodarowanie zasobami naturalnymi województwa lubuskiego w kontekście europejskiej polityki ekologicznej”, Gorzów 2001;  
– „Ochrona zasobów naturalnych województwa lubuskiego: walory przyrodnicze regionu”, Gorzów 2005;  
– „Przyroda gminy Drezdenko”, Drezdenko 2006.  
Na twórczość Ludwika Lipnickiego ogromny wpływ ma jego wykształcenie i wrażliwość na przyrodę. Wiersze zrodziły się przede wszystkim z podziwu dla przyrody, a także dla człowieka. Tom prozy „Na niebie, na ziemi” – w formie listów datowanych tylko dniem i miesiącem, a nie rokiem – podkreśla coroczny cykl przyrody oddziałującej na człowieka. Związki między przyrodą a literaturą tworzoną przez Ludwika Lipnickiego Zdzisław Łączkowski tak określił:  
Wiele jest w tej poezji dumy, pięknej dumy i radości, że człowiek został powołany do istnienia, do życia, ale wiele też i pięknej pokory wobec istnienia innych, wobec otaczającej nas przyrody. I to świadczy o wielkości poezji Lipnickiego, to nadaje jej ogromnego wymiaru i czyni ją na wskroś humanistyczną, ludzką. Harmonijne współżycie człowieka z przyrodą i radość, ogromna radość z tego współżycia. Jednym z piękniejszych wierszy Ludwika Lipnickiego jest „List do poety – księdza Jana Twardowskiego”. List ten świadczy o twórczym powinowactwie obu poetów.