Słowiańskie siedlisko
19 grudnia 2024 r., w Ośrodku Integracji i Aktywności, podczas Dyskusyjnego Klubu Książki, dyskutowano o ...
Sposób w jaki została napisana „Niepamięć” jest dość eksperymentalny. Nie mamy tu „wszystkowiedzącego” narratora, ani nawet zwracającego się bezpośrednio do nas „opowiadacza” w pierwszej osobie. Historię relacjonuje „zza grobu” niedawno zmarły człowiek – mąż bohaterki powieści. Mamy tu do czynienia tylko z jego obserwacją i przemyśleniami. Czytelnik natomiast musi sam przyjąć własne rozumienie opowiedzianych zdarzeń. Autor stawia czytelnikowi pytania dotyczące okrucieństwa, zabijania, „dobrych” lub „złych” śmierci – jednocześnie nie rezygnując z kryminalno-sensacyjnego charakteru powieści.
Bardzo ciekawy jest wątek dotyczący syna Patryka Skalferina, który jest sawantem, dzieckiem autystycznym a jednocześnie geniuszem. Komisarz Skalferin prowadzi skomplikowane śledztwo dotyczące zaginionej, starszej kobiety. Gdy jednak okazuje się, że ta kobieta w ogóle nie istnieje, szefowie odsuwają go od sprawy, jednak on kontynuuje śledztwo i doprowadza go do końca.