MIKUĆ Bohdan

Urodził się 24.10.1930 r. w Wilnie. Ukończył Wydział Aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Łodzi. Po zakończeniu studiów w 1955 r. został zatrudniony jako aktor w Teatrze Nowym w Łodzi. Pracował tam do 1977 r., a od 1968 r., równolegle zatrudniony był jako wykładowca w PWST w Łodzi. W latach 1977-84 był dyrektorem naczelnym i artystycznym Teatru im. Juliusza Osterwy w Gorzowie Wlkp. Następnie powrócił do łódzkiego Teatru Nowego, gdzie jako aktor pracował do 1991 r.  
   
W Teatrze im. J. Osterwy wyreżyserował sztuki:  
1977 – „Słoń” Aleksandra Kapkowa,  
1978 – „Egzamin” Jana Pawła Gawlika,  
– „Dziewczyna z dzbanem” Lope de Vegi,  
1979 – „Lekkomyślna siostra” Włodzimierza Perzyńskiego,  
– „Czapa, czyli Śmierć na raty” Janusza Krasińskiego,  
1980 – „Proces o cień osła” Friedericha Durrenmatta,  
– „Ludzie energiczni” Wasylija Szukszyna,  
1982 – „Barbara Radziwiłłówna” Alojzego Felińskiego,  
– „Notatki z podziemia” wg Fiodora Dostojewskiego,  
1983 – „Sonata Belzebuba” Stanisława Ignacego Witkiewicza,  
– „Ciemności kryją ziemię” wg Jerzego Andrzejewskiego,  
1984 – „Interpretacje” wg własnego scenariusza,  
– „Przygody dobrego wojaka Szwejka” wg Jaroslawa Haszka.  
Okres dyrekcji Bohdana Mikucia przypadł na przełomowe lata we współczesnej historii Polski, ale przełomu tego nie widać ani w repertuarze, ani we własnej reżyserii dyrektora. Bardziej niż na obecność teatru w życiu politycznym Bohdan Mikuć dbał o sceniczną urodę przedstawień i różnorodność tematyczną wystawianych sztuk. Dzięki temu osiągał zadowalające wyniki ekonomiczne, ale osiągnięć artystycznych teatr odnotował raczej niewiele. Natomiast dobrze zapisał się Bohdan Mikuć jako aktor, szczególnie w „Notatkach z podziemia” Fiodora Dostojewskiego.