“NOWA MARCHIA – PROWINCJA ZAPOMNIANA – ZIEMIA LUBUSKA – WSPÓLNE KORZENIE” – 137

Wykład dr Barbary Bielinis-Kopeć: „Drewniane kościoły województwa lubuskiego – zasób i problematyka ochrony konserwatorskiej” ; 13 grudnia 2016 r.

W dniu 13 grudnia 2016 roku odbyło się kolejne spotkanie z cyklu „Nowa Marchia – prowincja zapomniana – Ziemia Lubuska – wspólne korzenie”. Tematem spotkania były kościoły drewniane w województwie lubuskim. Wykład wygłosiła dr Barbara Bielinis-Kopeć – Lubuski Wojewódzki Konserwator Zabytków.

Kościoły drewniane w województwie lubuskim stanowią grupę obiektów o wyjątkowych walorach historycznych i artystycznych. Jest to około pięćdziesięciu zabytkowych świątyń, wzniesionych w konstrukcji zrębowej, szkieletowej lub mieszanej. Zlokalizowane są przede wszystkim w północnej i środkowej części województwa. Województwo lubuskie to terytorium, w skład którego wchodzą ziemie o różnej przynależności historyczno-geograficznej, przejawia się to w różnorodnej i bogatej spuściźnie, zachowanej w materialnym dziedzictwie kulturowym. Przemiany religijne wywarły ogromny wpływ na architekturę sakralną dzisiejszego województwa lubuskiego.

W omawianych przez gościa przykładach kościołów drewnianych duża część obiektów to kościoły katolickie, które zostały zaadaptowane na potrzeby liturgii protestanckiej. Widoczny w nich związek między konstrukcją a funkcją jest szczególnie interesujący. Po II wojnie światowej większość obiektów została zaadaptowana ponownie na potrzeby wyznania katolickiego. W niektórych przypadkach wiązało się to z koniecznością reorganizacji wnętrz. W jaki sposób zostało to zrobione można było prześledzić na bogatym materiale fotograficznym zaprezentowanym przez prelegentkę. Co istotne, prawie wszystkie budowle nadal pełnią funkcje sakralne.