„NOWA MARCHIA – PROWINCJA ZAPOMNIANA – ZIEMIA LUBUSKA – WSPÓLNE KORZENIE” – 149

Wykład dr Katarzyny Taborskiej pt. „Literatura miejsca. Piśmiennictwo postlandsberskie” ; 27 lutego 2018 r.

W kolejnym spotkaniu z cyklu „Nowa Marchia – prowincja zapomniana – Ziemia Lubuska – wspólne korzenie” 27 lutego 2018 gościliśmy dr Katarzynę Taborską, pracownika naukowego Akademii im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim. Jej najnowsza książka pt. „Literatura miejsca. Piśmiennictwo postlandsberskie” została uznana za najlepszą lubuską książkę naukową minionego roku. Pokazuje ona życie społeczne w dawnym Landsbergu (Gorzowie Wielkopolskim) w latach 40. XX wieku, zachowane w tekstach.

Na spotkaniu dr Katarzyna Taborska podjęła kilka interesujących tematów, m.in. próbę definicji regionu lubuskiego. Sama nazwa jest bowiem co najmniej dyskusyjna. Wiemy, gdzie znajduje się miasto, od którego ta nazwa się pojawiła. Dlatego autorka w swojej książce proponuje nowe „patrzenie” na pogranicze niemiecko-polskie, jakie powstało w wyniku przesunięcia granic, a mianowicie patrzenie miejscami. Nie globalnie, tylko właśnie konkretnymi miejscami, bo zdecydowanie łatwiej je zdefiniować.

Podczas spotkania autorka opowiedziała o powstawaniu książki. Omówiła również postawy teoretycznoliterackie, które jej przyświecały podczas tworzenia publikacji. W książce znajdziemy nie tylko analizę oficjalnych wydawnictw politycznych, gazet, druków, ale przede wszystkim wspomnienia ludzi, którzy żyli „pomiędzy” Landsbergiem a Gorzowem. Należy pamiętać, że w tzw. okresie przejściowym miasto znajdowało się pod władzą Armii Czerwonej. Stąd druki i wspomnienia spisane w czterech językach: niemieckim, polskim, rosyjskim oraz łacińskim, ponieważ autorka dotarła także do archiwów kościelnych.