„NOWA MARCHIA – PROWINCJA ZAPOMNIANA – ZIEMIA LUBUSKA – WSPÓLNE KORZENIE” – 158

Wykład dr. Przemysława Kołosowskiego, pt. „Rurka – wieś templariuszy” połączony z promocją książek „Rurka. Wieś templariuszy” i “Cmentarze zbrodni”; 15 stycznia 2019 r.

Styczniowe spotkanie w ramach cyklu “Nowa Marchia – prowincja zapomniana – Ziemia Lubuska – wspólne korzenie” poświęcone zostało archeologii. Referat wygłosił dr Przemysław Kołosowski – archeolog architektury, doktor historii, regionalista, podróżnik do miejsc zapomnianych, badacz templariuszy, średniowiecza, zwyczajów pogrzebowych.

Dr P. Kołosowski w swoim wykładzie opowiedział o pracach archeologiczno-architektonicznych przy kaplicy templariuszy w Rurce koło Chojny, które były prowadzone w ramach programu Zakładu Archeologii Architektury Instytutu Archeologii UMK w Toruniu. Badania rozpoczęto w 1999 roku; celem prac było uzyskanie odpowiedzi na pytania związane z dziejami i układem przestrzennym komandorii.

Zgromadzeni usłyszeli także o innych projektach badawczych w których brał udział prelegent. Efektem tych badań są obie prezentowane podczas wykładu publikacje, które posiadają charakter popularnonaukowy, a więc są skierowane do szerszego grona odbiorców.

„W roku 1235, templariusze otrzymali od Barnima I – księcia pomorskiego, Ziemię Bańską. Na peryferiach tego nadania powstała komandoria w Rurce. W miejscu tym zachował się budynek romańskiej kaplicy, zniszczony w trakcie dziewiętnastowiecznej przebudowy na gorzelnię. W ciągu sześciu sezonów badawczych założono tam 23 wykopy archeologiczne. W trakcie prac prowadzonych wewnątrz kaplicy odsłonięto liczne elementy średniowiecznej architektury, w tym pozostałości sklepień w prezbiterium. Wokół budynku odkryto część średniowiecznego cmentarzyska. W roku 2004 rozpoczęto prace dotyczące restauracji kaplicy i obniżenia terenu do poziomu średniowiecznego, który wyznacza granitowy cokół stanowiący podstawę ścian. W trakcie prac prowadzonych kilkanaście metrów na zachód od budynku odsłonięto część kamienno-ceglanych murów długo poszukiwanego dworu klasztornego, a za nimi relikty konstrukcji drewnianych ze skupiskiem kilkuset fragmentów glinianych naczyń z okresu XIII-XIV wieku. Odkrycie to zmienia dotychczasowe poglądy dotyczące zabudowy komandorii templariuszy na ziemiach polskich”.

Wykład i promocja książki zgromadziła liczne grono odbiorców. Po wykładzie uczestnicy dyskutowali i  wymieniali się  wzajemnie swoimi opiniami i spostrzeżeniami.