RICHTER Max E. A.

Urodził się 1.04.1894 r., zmarł 26.03.1957 r. Studiował w Berlinie w Zjednoczonej Szkole Wolnych i Stosowanych Sztuk, mię­dzy innymi u Emila Orlika. Dobrze przygotowany i wszechstronny grafik. Odegrał ogromną rolę w życiu kulturalnym i artystycznym miasta przed 1945 r. Jego zakład reklamy przy ul. Sikorskiego (Richtstrasse 44, nieistniejąca zabudowa) miał wypracowaną markę i renomę. Trudno zliczyć, ile nagłówków, reklam gazetowych, książkowych, logo firm i innych elementów wizualnych stworzył własnoręcznie.  
   
Czasem można je odkryć dzięki monogramowi „M.E.A.R.” ukrytemu gdzieś w niewidocznym miejscu. Tworzył także ekslibirisy, oraz niezwykle rzadkie grafiki lub akwarele „pod szkło” na ściany landsberczan i gości miasta. Jego kunszt doceniono w 1927 r., zlecając mu oprawę graficzną przewodnika po Landsbergu (red. Fritz Buchholz i Otto Gerloff, II wyd. 1995) czy zapraszając do licznych ważnych miejskich rozstrzygnięć, jak np. konkursu na pomnik poległych w I wojnie światowej.  
Pamięć do dziś zapewniają mu nieistniejące, ale zapisane w historii miasta, autorskie rekonstrukcje historycznego Landsberga. Znalazły się one w liczbie dziewięciu jako wielkoformatowe malowidła na ścianach restauracji Weinberg, położonej tuż obok góry Kozackiej i przedstawiały kolejno: miasto lokacyjne ok. 1257 r., kościół Mariacki z Rolandem ok. 1485 r., widok na miasto z szańca szwedzkiego ok. 1630 r., Landsberg ok. 1650 r., winnicę (Weinberg) ok. 1700 r. z widokiem na miasto, panoramę warciańską Landsberga z ok. 1750 r., odwach i Rynek ok. 1840 r., ratusz z wieżą trębacką ok. 1850 r., pierwszy pociąg Kolei Wschodniej w 1857 r. Niestety, przepadły one wraz z budynkiem restauracji i znane są jedynie z fotograficznych przekazów. Po 1945 r. przebywał i pracował w zachodniej części Niemiec.