WIŚNIEWSKI Przemysław

Urodził się 30.09.1969 r. w Gorzowie Wlkp.  
W 1992 r. z jego inicjatywy powstał teatr pod nazwą „Truskaweczki”, który w 1994 r. zmienił nazwę na Teatr Kreatury. Formalnie jest to Stowarzyszenie „Teatr Kreatury”.  
Reżyserem wszystkich przedstawień tego teatru jest Przemysław Wiśniewski, często także autorem adaptacji i aktorem w nich występującym.  
   
   
   
1992 – „Juwenilia” Stanisława Ignacego Witkiewicza;  
1992 – „Bar Świat” wg Bohumila Hrabala;  
1993 – „Karaluchy” wg Stanisława Ignacego Witkiewicza;  
1993 – „Dziewictwo” wg Witolda Gombrowicza;  
1994 – „Małe prozy” wg Sławomira Mrożka (nowe wersje w 1999 i 2006 r.);  
1994 – „Sceny z niewinności z nieświadomości” wg Witolda Gombrowicza;  
1995 – „Fistaszek – postacie” wg Krzysztofa Bielskiego;  
1996 – „Cena sławy” – wg Sławomira Mrożka;  
1996 – „Pamiętnik z bankietu” – wg Witolda Gombrowicza;  
1998 – „Gwoli jakiejś tajemnicy” wg Witolda Gombrowicza;  
1998 – „Bla-bla-bla” wg Sławomira Mrożka;  
1999 – „Elżbieta Bam” wg Daniła Chramsa;  
1999 – „Radosny żywot głupka” wg Krzysztofa Jaworskiego;  
2001 – „g21” wg Jeana d’Omerssona;  
2002 – „Dziewictwo” (nowa wersja z udziałem Aliny Czyżewskiej);  
2002 – „Śfinster” Agaty Burskiej;  
2002 – „Tancerz mecenasa Kraykowskiego” wg Witolda Gombrowicza;  
2003 – „Odkrycie Walca” wg Vladimira Nabokova;  
2005 – „dr. lecter.blog.pl”;  
2005 – „Czwarty teatr” wg Frederica Garcii Lorci;  
2006 – „Miejski kraul” wg Sławomira Shuty’ego;  
2006 – „A dzieci nie chcę mieć” wg Aglaji Veteranyi;  
2006 – „Czeczenki” Jarosława Filipskiego;  
2007 – „Betanki”.  
Wykonawcami tych przedstawień są młodzi aktorzy-amatorzy.  
Teatr „Kreatury” systematycznie uczestniczy w konkursach, przeglądach i festiwalach w całym kraju, poza Gorzowem daje znacznie więcej przedstawień niż w stałej siedzibie. Niemal z każdego konkursu przywozi nagrody, a nawet po kilka (za przedstawienie, reżyserię, scenografię, wykonanie itp.). Najważniejszą był „Offeusz” nagroda dziennikarzy akredytowanych przy Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym MALTA w 2002 roku za przedstawienie „Radosny żywot głupka”. W omówieniu imprezy Ewa Wanat napisała w „Gazecie Wyborczej”: Przekonuje mnie w tym spektaklu jego prostota i skromność, brak ozdobników, minimum formy, maksimum treści. Każdy gest, ruch służą czemuś, nic tu nie jest przypadkowe. I jestem pewna, że twórcom spektaklu naprawdę o coś chodzi, że mają coś istotnego do powiedzenia, co wcale nie zdarza się zbyt często w alternatywnym teatrze,  
Natomiast po obejrzeniu przedstawienia „Gwoli jakiejś tajemnicy” podczas Łódzkich Spotkań Teatralnych w grudniu 1999 r. Adam Wrzesiński napisał: W końcu znalazł się ktoś odważny, kto przywalił z grubej rury. Boy patrzy z nieba i jak prosię w deszcz się cieszy, bo oto jest ktoś, kto rozprawia się z odwiecznym „polskim piekiełkiem”, kto bez skrupułów ośmiesza i poniża nasz „narodowy charakterek”, mesjanizm, ksenofobie i hurrapatriotyzm. Jest ktoś, kto potrafi robić miny bliskie niemal ideału gombrowiczowskiej „gęby”. Jest wreszcie ktoś, kto – ocierając się o obrazoburstwo – rzuca nam w oczy piasek PRAWDY O NAS SAMYCH. A oczy łzawią. Ze śmiechu. No bo też: „Z czego się śmiejecie? Z siebie samych się śmiejecie!”… („Gazeta Festiwalowa”)  
W 2001 r. Przemysław Wiśniewski powołał grupę happeningową „Wesołe miasteczko”, która w formie happeningów na ulicach miasta komentowała aktualne wydarzenia lub procesy. Odbyło się ok. 15 tego typu inscenizacji. Wielką zasługą aktorów teatru „Kreatury” jest sianie pozytywnego fermentu artystycznego w mieście, zwłaszcza wśród młodzieży. To z ich inspiracji powstawały znakomite happeningi komentujące absurdy otaczającej nas rzeczywistości – pisał Dariusz Barański w „Gazecie Wyborczej” we wrześniu 2006 r.  
Z okazji 10-lecia, w 2002 r. Teatr „Kreatury” otrzymał nagrodę prezydenta miasta Gorzowa – „Motyla” za całokształt dorobku artystycznego.  
Teatr funkcjonuje przy Grodzkim Domu Kultury, gdzie także organizuje wiele imprez z udziałem zapraszanych zespołów teatralnych o charakterze alternatywnym.