WOLF Christa

Urodziła się 18.03.1929 r. w przedwojennym Landsbergu. Wychowywała się w rodzinie mieszczańskiej, najpierw przy Placu Słonecznym nr 5, a od roku 1936 w nowym domu rodziców przy ulicy Asnyka 1. Uczęszczała do średniej szkoły dla dziewcząt ,,Mädchenlyzeum” przy ulicy 30 Stycznia (dzisiejszy „Ekonomik”). 29 stycznia 1945 r. wraz z rodziną opuściła miasto, uciekając przed Armią Radziecką.
   
   

Po zdaniu matury w Bad Frankenhausen studiowała germanistykę w Jenie oraz w Lipsku. Po ukończeniu studiów (1953) podjęła pracę w Związku Pisarzy NRD, została członkiem kolegium redakcyjnego miesięcznika „Neue Deutsche Literatur”. W latach 1959-62 mieszkała w Halle, pracowała jako redaktor w Mitteldeutscher Verlag. W tym czasie napisała książkę „Moskauer Novelle” (1961). W 1963 r. powstała powieść ,,Podzielone niebo” („Der geteilte Himmel”). Swoje ówczesne poglądy na problem rzeczywistości i fikcji w literaturze autorka przedstawiła w eseju „Lesen und Schreiben” z 1968 roku.  
Lata 70. przyniosły najważniejsze książki Christy Wolf, a autorka weszła do grona wybitnych pisarzy NRD, choć ideologicznie była daleka od programu tego państwa. Drążyła problematykę pamięci i świadomości, czyli wpływu przeszłości na postrzeganie rzeczywistosci. Międzynarodowy sukces przyniosła jej książka ,,Rozmyślania nad Christą T” („Nachdenken Über Christa T.” z 1968, wyd. polskie w 1974). O współczesności pisze w opowiadaniach „Kota Maksymiliana poglądy na życie” („Unten den Linden. Drei unwahrscheinliche Geschichten” z 1974, wyd. polskie 1976).  
W lipcu 1971 roku Christa Wolf wraz z mężem, młodszym bratem i córką przyjechała do Gorzowa, aby odwiedzić swoje rodzinne strony. Przebywała tu tylko 48 godzin, ale refleksje z tej podróży dały inspirację do autobiograficznej książki „Wzorce dzieciństwa” („Kindheitsmuster” 1976, wyd. polskie 1981). Dokonała w niej rekonstrukcji wydarzeń, a przede wszystkim nastrojów z lat jej dzieciństwa i młodości w Landsbergu, które przypadły na czasy hitlerowskie. Ważne w jej dorobku jest także obszerne opowiadanie „Ni miejsca na ziemi” („Kein Ort, Nirgends” 1979, wyd. polskie 1982).  
Przełom lat 80 i 90. przyniósł rozrachunek z literaturą enerdowską i jej twórcami. Początkiem była polemika wokół osoby Christy Wolf, szczególnie po wydaniu opowiadania „Was bleibt”, napisanego w 1979 r. a zmodyfikowanego w listopadzie 1989 r.  
Po zjednoczeniu Niemiec Christa Wolf przez kilka lat milczała. W tym okresie znalazła się w szpitalu, a pobyt tam zainspirował ją do napisania książki „Aż do trzewi” („Leibhaftig” 2002, wyd. polskie 2006). Ważnym wydarzeniem dla pisarki było zaproszenie jej na spotkanie autorskie do urzędu kanclerskiego, gdzie wspólnie z Günterem Grassem 23 stycznia 2002 r. została przyjęta przez kanclerza Gerharda Schrödera. Pisarka przybyła do Gorzowa Wlkp. we wrześniu 1997 roku, spotkała się z czytelnikami w gorzowskim teatrze. Było to zarazem ostatnie oficjalne spotkanie z miastem urodzenia. W swoich książkach często wracała do czasów dzieciństwa, pozostawiła obraz życia w ostatnich latach niemieckiego Landsberga.  
Inne utwory Christy Wolf:  
– Sommerstück, 1994 r.;  
– Auf dem Weg nach Tabou. Texte 1990-1994, 1994 r.;  
– Medea, 1996 r.