Wspomnienia mieszkańców Czarnowa

Wspomnienia mieszkańców Czarnowa / [red. Magdalena Kowaleczko przy współpr. uczestników zajęć pn. "Słowo w informacji"]. – Górzyca : Urząd Gminy ; Gorzów Wlkp. : Drukarnia Sonar, [2012]. – 40 s. : il. (w tym kolor.) ; 21 cm.

Fragment publikacji:

POWOJENNE LOSY CZARNOWA
We wspomnieniach mieszkańców Czarnowa miejscowość nie posiada zbyt bogatej przeszłości historycznej. Pierwsze wzmianki o Czarnowie odnajdujemy w źródłach historycznych już w roku 1354. Najstarsi mieszkańcy Czarnowa pamiętają jedynie, że wieś powstała dużo później niż miejscowości okoliczne, jak Górzyca, Ośno Lubuskie, Słońsk, Kostrzyn nad Odrą.
Epitafia cmentarne, styl i sposób budownictwa pozawalają przypuszczać, że rozkwit miejscowości nastąpił w XIX wieku. Większość budynków posiadała ściany z muru pruskiego. Z najdawniejszego okresu historii Czarnowa pozostało bardzo niewiele pamiątek. Niszcząca działalność czasu zaciera również te nieliczne ślady historii. Kiedyś dość liczne, dziś już bardzo rzadkie, poniemieckie blaszane tablice na domach informują, że niegdyś wieś należała do Brandenburgii, a jej niemiecka nazwa brzmiała Tschernow. W odległości trzech kilometrów od miejscowości w kierunku Słońska, wśród znajdujących się tu łąk zaczęto budować Nowy Czarnów zwany także Czarnówkiem, a z w języku niemieckim Neu Tschernow.                                      (
W okresie rządów niemieckich Czarnów był typową wsią o charakterze rolniczym. Zagospodarowane należycie ogrody, zadbane sady, zmeliorowane łąki, leżące w pobliżu lasy, ulice obsadzone wzdłuż drzewami lipowymi – wszystko to nadawało piękny wygląd wsi, która zdawała się niemal tonąć w zieleni.
Jak wspominają najstarsi mieszkańcy wsi w okresie przedwojennym we wsi musiało istnieć wiele warsztatów rzemieślniczych, kilka sklepów, dwie niewielkie szkoły, trzy kuźnie, sala wiejska, sala rozrywkowo-taneczna wraz z restauracją oraz większe i mniejsze gospodarstwa rolne.